ภาพจาก สามเสนบุ๊ค
พันสารท
ผู้เขียน เมิ่งซีสือ
ผู้แปล Bou Ptrn
สำนักพิมพ์ EverY
เรื่องย่อ
‘เสิ่นเฉียว’
เจ้าสำนักเขาเสวียงตู ได้รับบาดเจ็บสาหัสแทบสิ้นชีวิต ตกสู่ก้นเหว ไม่รู้เป็นโชคดี
หรือโชคร้ายเขาได้คนผู้หนึ่งผ่านมาพบเข้าพอดี ผู้นั้นคือ ‘เยี่ยนอู๋ซือ’
ประมุขนิกายมารผู้ทำตามอำเภอใจ ซ้ำยังประพฤติตนอวดดี โจษจันไปทั้งโลกอธรรม
และธรรมะ เขาเลือกช่วยเสิ่นเฉียวเอาไว้ด้วยหวังชี้ทางให้หันเข้าหาความเสื่อมทราม
ทว่าหลังฟื้นจากความตาย เสิ่นเฉียวผู้มีจิตใจดีเมตตาเอื้อเฟื้อ
ยังคงยึดมั่นในวิถีของตนมิคลาย
พื้นที่ความเห็นแบบปลอดสปอยล์
พันสารทมี 4 เล่มจบค่ะ
เป็นนิยายคนเขียนเดียวกับรัชศกเฉิงฮวาปีที่สิบสี่
ซึ่งเนื้อเรื่องก็เข้มข้นไม่ต่างกัน เพียงจากแนวสืบสวนคดีต่าง ๆ
มาท่องยุทธภพเผชิญหน้ากับจิตใจของคนไปกับตัวละครทั้งสอง โดยเนื้อเรื่องจะพานักอ่านอย่างเรา
ๆ เติบโตไปกันตัวละคร พร้อมมองดูว่า ใจคนไม่แน่นอน จะดำหรือขาวมากน้อย
แตกต่างไปตามหลักยึดในจิตใจคนคนนั้น และนายเอกของเรื่องอย่าง ‘เสิ่นเฉียว’ แรกเริ่มของเนื้อหาพันสารท
เขาคือผ้าขาวผืนหนึ่งที่พึ่งปลิวจากบ้านเกิดลงมายังโลกกว้างค่ะ
เสิ่นเฉียวได้รับบาดเจ็บจากการท้าประลองครั้งใหญ่
ล่วงลงมาจากหน้าผา พอดีที่นั่นเป็นเส้นทางที่เยี่ยนอู๋ซือ ประมุขพรรคมาร พระเอกผู้พึ่งออกจากการเก็บตัวใช้เดินทางกลับพรรคพอดี
ด้วยความนึกสนุกอยากเห็นสีหน้าคนพรรคธรรมะผู้สูงส่งสิ้นหวังหลังฟื้นมาพบว่าตนพิการ
เขาเลยตัดสินใจช่วยเหลือ แต่น่าเสียเสิ่นเฉียวฟื้นขึ้นมานอกจากไม่สิ้นหวังกับดวงตาที่บอด
และวรยุทธ์ที่ถดถอย เขายังคงรอยยิ้ม และมอบคำขอบคุณแก่ผู้ช่วยเหลืออย่างสงบ เสิ่นเฉียวออกเดินทางเข้าเมือง
ความทรงจำของเขาไม่สมบูรณ์ดีทำให้จำไม่ได้ว่าตนแท้จริงเป็นใคร
ระหว่างทางเขาพบเจอผู้คนแต่ละเมือง ซึ่งต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสงคราม
และพบเจอผู้คนที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสบายด้วยอำนาจเงินทอง รวมทั้งพบผู้คนที่พร้อมจะดีกับเขาชั่วครู่
พอหันหลังให้ก็ทรยศ
...เรียกว่าชีวิตของนายเอกพันสารทหลังฟื้นจากความตายต้องเผชิญหน้ากับโลกที่เขาตัดขาดมาตลอด
โดยมีเยี่ยนอู๋ซือคอยติดตามเดินทางด้วยอย่างสนองสนใจ พร้อมทั้งพูดถึงผู้คนในอีกแง่มุมซึ่งเสิ่นเฉียว
ไม่เคยคิดถึงมาก่อนว่าจะได้พบ
สำหรับเราพันสารทเป็นนิยายที่สนุกมากเรื่องหนึ่ง
อ่านแล้วเป็นแนวยุทธภพกำลังภายในอย่างมาก
ถ้าพูดถึงโมเม้นของพระเอกนายเอกก็มีไปตลอดทางของเรื่อง เพราะพระเอกนั้นหยอดเก่งสุด
ๆ แต่...ช่วงแรกไม่ใช่หยอดเพราะรักหรอกนะคะ ขีดเส้นใต้เอาไว้ว่าพระเอกเรื่องนี้เป็นประมุขพรรคมาร
มองคนเก่ง ร้ายกาจ และเจ้าแผนการโดยไม่คำนึงถึงใจใคร แน่นอนว่าสุดท้ายเขาก็มีเหตุให้ต้องเรียนรู้
และเข้าใจบางอย่างในมุมเสิ่นเฉียวเช่นกัน แต่ถ้าจะให้สปอยล์เล็ก ๆ ตรงนี้ก็คงบอกว่า
หลังการรู้ตัวของท่านเยี่ยนว่าอาเฉียวของเขานั้นพิเศษในใจ เจ้าตัวก็ต้องหาทางพิสูจน์ความจริงใจสารพัดชดเชยสิ่งที่ตัวเองทำลงไปค่ะ
คะแนน 9.5 / 10
พื้นที่ความเห็นแบบสปอยล์ (อย่างละเอียด)
ต้องบอกก่อนว่าพันสารทเป็นเรื่องนอกลิสเรามาก ๆ
เพราะไปอ่านรีวิวใคร ๆ ก็บอกพระเอกร้ายยยมากก ถ้าใครไม่ชอบพระเอกร้าย
เรื่องนี้อาจจะไม่โอเคกับคุณ นอกจากนี้คือความนิยายกำลังภายใน
กับตัวละครมากมายในเรื่อง ใครไม่ใช่แนวนี้ อาจจะต้องข้ามเรื่องนี้ไปค่ะ
ต่อจากนี้จะเป็นสปอยล์เล่าเรื่องทั้ง 4 เล่ม
ใครไม่โอเครีบปิดเลยนะคะ
ด้วยแต่เดิมนายเอกถูกเลี้ยงมาบนยอดเขาภายในสำนัก
ท่ามกลางความอบอุ่นของอาจารย์และพี่น้อง ทำให้เขามีนิสัยที่สงบ เมตตา
ใจกว้างต่อผู้อื่นโดยไม่นึกถึงด้านร้ายของใคร ต้องบอกก่อนเลยว่านายเอกเป็นคนเก่ง
และฉลาดคนหนึ่ง แต่ความเสียเปรียบต่อผู้คนที่เขาได้รับ พระเอกนิยา,ไว้ว่า
เพราะความใจอ่อนค่ะ
เล่ม 1:
เปิดปมสำนักนายเอก
คัมภัร์สุริยัน และสงครามรวมบ้านเมือง
นายเอกของเรื่องเดิมเป็นเจ้าสำนักเขาเสวียงตูที่มีชื่อเสียง
และปลีกวิเวกจากยุทธภพค่ะ หลังเดินทางมาสักพักจนได้ความทรงจำคืนมา เขากับเยี่ยนอู๋ซือ
ก็เดินทางกลับเขาเสวียงตูไปด้วยกัน (แน่นอนว่ามีคนบางคนไล่ยังไงก็จะตามไป
ไม่ใช่เสิ่นเฉียวเต็มใจให้ตามไปแต่อย่างใด) เราค่อนข้างตกใจที่คนเขียนเฉลยเลยว่านายเอกตกหน้าผาเพราะอะไร
ที่ตกใจกว่านั้นคือนายเอกเป็นคนคิด และคาดการณ์เองทั้งหมด ตอนนั้นทั้งเรา
ทั้งพระเอกต่างเซอร์ไพรซ์มาก ว่านายเอกที่แสนดีจริง ๆ ไม่ใช่เขา ไม่ทันคน
(พระเอกน่าจะใช้คำว่าอาเฉียวคนโง่งมน่ะนะ) แต่เป็นเพราะเขาระลึกถึงความสัมพันธ์อยู่เสมอ
ถึงมีความเป็นไปได้ว่าจะถูกทรยศ เขาก็ไม่เคยนึกระแวงใครเลยสักครั้ง เรารักเสิ่นเฉียวที่เป็นแบบนี้มากจริง
ๆ ค่ะ ส่วนพระเอกก็คงคิดว่าน่าสนใจเลยช่วยนายเอกหนีออกจากสำนัก
และพาติดตามตัวเองไป
พรรคมารแบ่งออกเป็นสามสำนัก
พระเอกคือหนึ่งในสามประมุขพรรคมารที่มีชื่อเสียง และเคยท้าประลองกับอาจารย์นายเอกมาแล้ว
(แก่แค่ไหนลองคำนวณดูค่ะ) แน่นอนว่าแพ้ค่ะ เลยเก็บตัวอยู่นาน พระเอกเป็นคนมองการณ์ไกล และมีมุมมองการมองโลกที่น่าสนใจมาก
ถ้าไม่นับความร้ายที่ไม่สนใจจิตใจใคร การมองโลกของพระเอกเป็นเรื่องที่ทำให้เสิ่นเฉียวยอมรับมากเรื่องหนึ่งเลยค่ะ อย่างเรื่องการรวมจงหยวนเป็นหนึ่งเดียวพระเอกพาพรรคสนับสนุนฮ่องเต้เมืองหนึ่ง ซึ่งก่อนหน้านี้เขาพานายเอกไปเปิดมุมมอง การปกครองเมืองอื่น ๆ มาแล้ว เมื่อมาถึงเมืองที่พระเอกสนับสนุน เขาก็ให้เสิ่นเฉียวมองดู
และพิจารณาด้วยตนเองว่าคิดเห็นเรื่องนี้อย่างไร แน่นอนค่ะว่าเสิ่นเฉียวยอมรับเลยว่าเห็นด้วยกับพระเอกจริง
ๆ
สองคนนี้ถ้าไม่นับที่ต่างเดินทางคนละสาย
มองจิตใจคนคนละมุม เรื่องอื่นเรียกว่าคุยกันได้หมด แลกเปลี่ยนความคิด
และปรึกษากันได้อย่างดี รวมทั้งทั้งสองคนได้ฝึกส่วนหนึ่งของคัมภีร์สุริยันคนละชิ้นสองชิ้นมาแล้ว
จึงมีเรื่องให้ประมุขเยี่ยนดึงนายเอกไว้ข้างตัวเอง เพื่อเป็นหนูทดลอง
แต่สำหรับคนอ่านได้แต่บ่นพระเอกจริง ๆ เห็นชัด ๆ ว่านอกจากนายเอกไม่มีใครคุยกับเขาได้รู้เรื่องขนาดนี้
ยังจะรังแกกันอีกนะ !
เล่ม 2 :
จุดแรกเริ่มของการปิดปมเนื้อเรื่อง
คือนายเอกต้องสู้ !
ในบรรดาสี่เล่ม เล่มนี้ดาร์กสุด ดราม่าสุด
สำหรับเรา ต้องบอกก่อนว่าเรื่องราวในเล่มหนึ่งถึงต้นเล่มสอง
พระเอกช่วยชีวิตนายเอกไว้หลายครั้งมาก จะร้ายยังไง จะแกล้งยังไงเวลานายเอกใกล้ตาย
คนที่มาช่วยในนาทีสุดท้ายคือพระเอก...แบบนี้เป็นใครไม่หวั่นไหว ? ยิ่งกับคนที่ยึดมั่นน้ำใจดี ๆ ของคนมากกว่าเรื่องเลวร้ายของคนคนนั้นอย่างอาเฉียว
มีหรือจะไม่นับพระเอกมาเป็นสหายในใจของตัวเอง นี่เป็นชนวนให้ปิดปมหนึ่งในหลาย
ๆ ปมค่ะ คัมภีร์สุริยัน ที่นายเอกฝึกแต่ไม่แตกฉานสักที ได้พระเอกซึ่งทรยศส่งนายเอกให้ประมุขมารอีกพรรคจนต้องระเบิดพลังทำลายวยุทธ์ตนเองจนหมดเพื่อเอาตัวรอดออกมา หลังจากนั้นเองวิชาในคัมภีร์สุริยันจึงแสดงผล
ทำให้นายเอกฟื้นฟูตัวเอง และฝึกได้ถูกทาง
ตั้งแต่ต้นสิ่งที่พระเอกพยายามมาตลอดคือดึงนายเอกเข้าสู่จิตมาร
ครั้งนี้เรื่องของพระเอกมันสะเทือนใจจนนายเอกมากค่ะ เราเข้าใจว่าเขาเกือบจะเข้าไปจิตมารจริง ๆ แล้วถ้าไม่ใช่เด็กที่เคยช่วยไว้ เข้ามาช่วยเขาจากความตาย
ช่วงเวลาที่อ่อนแอของนายเอกมันหน่วงมากค่ะ เพราะเราเหมือนลงไปอยู่ในเรื่องที่ได้แต่มองคนดี ๆ
ปกป้องนายเอกจนตัวตายโดยที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากหนีไปกับนายเอก และเด็กน้อยคนนั้น เส้นทางหนีของทั้งสองนำไปสู่สำนักอีกสำนัก
ที่นั่นนายเอกได้พบกับศัตรูที่ทำให้เขาตกหน้าผา นี่เป็นก้าวปลดล็อคของนายเอกเลยค่ะ เขาปกป้องทุกคนไว้ได้ สามารถเอาชนะศัตรูซึ่งเป็นปมใหญ่ในความรู้สึกพ่ายแพ้ที่ฝังใจมานานได้แล้ว แต่ไม่นานเขาก็ได้ข่าวการนัดฆ่าพระเอกของประมุขพรรคต่าง
ๆ (พระเอกไปกวนเขาไว้เยอะ เหอะๆ ๆ) นายเอกก็ยังตัดสินใจไปช่วยด้วยหลายเหตุผล
น่าเสียดายเขาไปช้า พระเอกถูกทำร้ายจนหมดลม ถ้าไม่ใช่สัมผัสบางอย่างทำให้เอะใจ
เราว่านายเอกพาไปฝังแล้ว
เล่ม 3 :
บุญคุณครั้งนี้ทดแทนความแค้น
จากเล่ม2 พระเอกบาดเจ็บจนจิตแยกออกเป็นสี่บุคลิก
มีอาเยียนที่คุยง่าย ค่อนข้างอ่อนโยน มีเซียงหลิง
ที่นิ่งเงียบไม่พูดจาแต่เป็นเด็กและรัก แคร์ เสิ่นเฉียวอย่างมาก
ต่อมาคือบุคลิกบ้าคลั่งไล่ฆ่าคน และบุคลิกจริงที่เป็นเยี่ยนอู๋ซือ
คนขี้แกล้งมากแผนการ ทั้งหมดนี้เสิ่นเฉียวแยกออก รู้ว่าใครเป็นใครตอนไหน
และเขารักเอ็นดูต่อ เซียงหลิงที่ดีต่อเขาที่สุด
พอพระเอกรักษาตัวเองบุคลิกรวมเป็นหนึ่ง นายเอกยังอดร้องไห้ไม่ได้
ที่จะไม่ได้เจอเซียงหลิงอีก แต่...ทุกบุคลิกยังไงก็คือเยี่ยนอู๋ซือ ดังนั้น
เล่มนี้ ตอนอ่านจะเห็นความแปลกไปของพระเอกเยอะมาก
หนึ่งในนั้นที่ชัดเจน คือการพานายเอกซ่อนตัว ส่วนตัวเองออกไปล่อศัตรู ทำเอานายเอกร้องไห้ที่ได้แต่มองแผ่นหลังพระเอกจากไป
(นายเอกบาดเจ็บสาหัสจากการปกป้องพระเอกอยู่)
ก่อนพระเอกไปกึ่ง
ๆ สั่งเสียนายเอกให้กลับไปเมืองที่ตนเองสนับสนุนอยู่ เพราะเมื่อไม่มีตน
ได้เกิดความเปลี่ยนแปลงแน่ ๆ และทุกอย่างเป็นไปตามคาดพระเอกทั้งหมด ฮ่องเต้ที่พระเอกสนับสนุนถูกลอบปลงพระชนม์
คนของพระเอกหายไปจากเมืองทั้งหมด นอกจากนี้คนที่พระเอกเคยเล็งไว้ว่าเหมาะสมเป็นคนถัดไปที่จะรวมจงหยวนก็ถูกกำจัด
แต่ก่อนหน้าที่คนคนนี้จะถูกฆ่า เขาก็ฝากฝังลูกคนเล็กไว้กับนายเอก นายเอกจึงปกป้องด้วยชีวิตพาเด็กหนีออกจากเมือง
การต่อสู้ครั้งนั้นสร้างชื่อให้นายเอกอย่างมาก เพราะข้างกายปกป้องเด็กสองคน
ปะทะกับยอดฝีมือสามคน ข้างหลังยังทีการไล่ล่าของทหาร เรายังประทับใจฉากนี้ของนายเอกมากจริง
ๆ (พระเอกมีมาเฉลยว่าแอบช่วยไม่ให้ทหารไล่ล่านายเอกระหว่างทาง เรียกคะแนนมาหน่อยนึงง)
หลังพบพระเอกอีกครั้งก็ได้ฟังแนวทางแผนขั้นถัดไปของพระเอก
อย่างที่เราเล่าสองคนนี้เป็นที่ปรึกษาที่ดีต่อกันมาก
ยิ่งนายเอกอยู่กับพระเอกมานานก็ยิ่งพอจะเดาใจ และแผนการหลาย ๆ อย่างได้
พระเอกที่แปลกไปในเล่มนี้ก็ยิ้มภูมิใจสุด ๆ ว่าอาเฉียวของเขาช่างรู้ใจ และดีที่สุดจริง ๆ
(จ้า ๆ ) พอต้องแยกกันเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง ปมการเมืองระหว่างคนจงหยวนกับศัตรูนอกด่านก็ปะทุถึงจุดพีค
นายเอกสู้จนใกล้ตาย แต่แน่นอน...ตอนนี้ใครอย่าแตะอาเฉียวของท่านเยี่ยน พระเอกเหาะลงมาอย่างรวดเร็วแล้วโฉบตัวคนหนีไปทันเวลา
เล่ม 4 : เปิดปมที่ไหน ปิดปมที่นั่น
นับ
ๆ แล้วมาถึงเล่มนี้ปมหลักก็เหลือสามเรื่อง
-เมืองที่พระเอกสนับสนุน พระเอกก็ได้วางแผนรับมือไว้แล้ว
พวกเขาเข้าไปจัดการจนนำคนที่เหมาะสมขึ้นปกครองได้ในที่สุด
-กลับมายังสำนักนายเอกที่หายไปจากเนื้อเรื่องถึงหนึ่งเล่ม นายเอกก็ได้ขึ้นไปจัดการเคลียร์ทุกอย่าง จนเป็นเจ้าสำนักอีกครั้ง
พร้อมนำศิษย์สองคนกลับสำนัก และรับศิษย์ที่ถูกชะตาอีกคน รวมเป็นสาม
ซึ่งคนสุดท้ายถูกเกริ่นไว้ได้น่าสนใจมาก ตอนอ่านแอบขนลุกนิด ๆ
-เมื่อเปิดเรื่องทุกอย่างที่หน้าผาแห่งนั้น
ก็ต้องไปปิดฉากทุกอย่างที่นั่น เพื่อรักษาจงหยวน (และปกป้องอาเฉียว) พระเอกท้าประลองกับคนที่เกือบฆ่านายเอกในเล่มสาม ทุกอย่างสิ้นสุดที่นี่แหละค่ะ และในฉากตอนการประลองสิ้นสุด คนเขียนได้บรรยายว่านายเอกเหาะข้ามจากยอดเขาหนึ่งไปอีกยอดเขาหนึ่ง (ซึ่งอันตรายมาก) เพื่อไปหาพระเอก ฉากนี้ถูกเขียน และแปลไว้ได้สวยมากก นายเอกสวยมากกก เราชอบสุด ๆ แล้วพอไปถึงอีกฝั่งพระเอกก็ล้มลงในอ้อมแขนพอดี (หรือล้มก่อนแล้วประคองนะ...แต่แบบไหนฉากนี้ก็ดีมากก) จากนั้นก็ปิดเรื่องจบครบกระบวนความค่ะ ส่วนตอนพิเศษเกี่ยวกับการจีบเด็กของคุณลุงเยี่ยนต้องไปติดตามต่อในเล่มค่ะ
เล่ามาครบ
4 เล่ม ส่วนหนึ่งอยากเขียนเก็บย่อ ๆ เผื่อไม่มีเวลาอ่านทวนก่อนเรื่องที่คาบเกี่ยวกันจะมา...จะมาจริง ๆ ใช่ไหมคะ อู๋ซวงงง ...พันสารทเราให้ 9.5 เพราะท่อนจบหลังตอนพิเศษค่ะ
เรานับตรงนั้นเป็นตอนจบที่แท้จริง เป็นความรู้สึกส่วนตัวล้วน ๆ เลยค่ะ คะแนนอันนี้
บอกยากจริง ๆ ว่าหักเพราะอะไร อืมม แต่ตัวเนื้อเรื่อง และมิติตัวละคร
เราให้เต็มค่ะ เป็นนิยายให้มุมมอง ข้อคิดที่ดีเรื่องหนึ่งเลย ถ้าชอบแนวเนื้อเรื่อง
4 เล่มนี้อาจจะตอบโจทย์ค่ะ
ชาแดง
