แต่งงานสามครั้งกับปลาเค็ม เล่ม 1
ผู้แต่ง ปี่ข่าปี่
ผู้แปล จื่อซิน
ผู้วาด 梨乖酥
สำนักพิมพ์ Inltreebook
เรื่องย่อ
หลินชิงอวี่ แต่งเข้าจวนโหวเพื่อแก้เคล็ด กลายเป็นภรรยาชายของท่านโหวน้อยขี้โรค ลู่หวั่นเฉิง
จิตใจเขาเต็มไปด้วยความชิงชัง
ต้องการแก้แค้นเอาคืนผู้เกี่ยวข้องทั้งหมดในสักวัน ไม่เว้นแม้แต่ ‘สามี’ ผู้นี้ ทว่าคืนวันมงคลสมรสท่านโหวน้อยที่อาการล่อแล่กลับฟื้นคืนพลังชีวิต
อีกฝ่ายกล่าวกับเขาว่า…เจ้าตัวคิดแค่กินอิ่นนอนหลับรอวันตาย
เป็นแค่ปลาเค็มตัวหนึ่งเท่านั้น หลังเขาจากไปท่านโหวน้อยผู้นี้ไม่เพียงจะมอบสมบัติให้ตนทั้งหมด
ยังยินดีมอบอิสระจากตระกูลแก่เขาด้วย…เรื่องดี ๆ แบบนี้จะเป็นความจริงหรือ
? แต่เห็นแก่ที่ ลู่หวั่นเฉิงไม่ทราบเกี่ยวกับการแต่งงาน เขาอดทนอยู่ด้วยเพียงครึ่งปีย่อมได้อยู่แล้ว
ทว่าคืนวันผ่านพ้นไป หิมะโปรยปราย…ทั้งที่อยากหลุดพ้นจากพันธะที่ผู้อื่นบังคับส่งมาให้โดยเร็ว
ตัวเขากลับนั่งคิดค้นยาไม่เว้นวัน เพื่อหวังยื้อชีวิตใครคนหนึ่งที่รู้ใจไว้ให้นานที่สุด…
ความรู้สึกหลังอ่าน
(กรี๊ดมาก แค่ก สปอยล์ปานกลางถึงมากค่ะ)
แต่งงานสามครั้งกับปลาเค็ม เล่มนี้ที่รอคอยยยย สนุกมากค่ะ !!! (ยังไม่ทันเกริ่นก็หวีดแล้ว 5555) เราอยากอ่านต่อตั้งแต่ปลายปีที่แล้ววนอ่านตัวอย่างอยู่สองรอบ
พอเล่มมาส่งก็ต้องอดใจรอจนกว่าจะวันหยุดโต้รุ่งอ่านกันสักหน่อย ! สำหรับเรื่องนี้เป็นมุมมองของตัวเอกที่นำเรื่องโดยเป็นคนในโลกนิยาย ส่วนพระเอกเป็นคนที่ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างตัวประกอบในนิยาย
เดี๋ยวจะลองเดาเนื้อเรื่องนิยายต้นฉบับใน Talk นะคะ
ไม่รู้ว่าจะใช่ไหม เพราะเรื่องนี้เล่ามุมมองพระเอกน้อยมาก คนอ่านแทบจะเก็บปมจากมุมมอง
หลินชิงอวี่ ทั้งหมด แต่ด้วยเรื่องย่อพวกเราพอจะรู้กันอยู่แล้วว่าพระเอกทะลุมา
แถมยังมีการเข้าร่างอื่นถึงสามครั้ง
ความจริงอ่านไปไม่น่าจะต้องลุ้นหรือค้างอะไรมาก แต่ ๆ ๆ เราลุ้น
และรู้สึกไต่ระดับอยู่ตลอด (สำหรับเล่มแรก) ส่วนตัวรู้สึกว่าสิ่งที่น่าติดตามของเรื่องนี้
คือ ความสัมพันธ์ ที่ค่อย ๆ แน่นแฟ้นของคนทั้งคู่ กับ เรื่องราวในนิยายต้นฉบับ
ที่นักอ่านกับหลินชิงอวี่รู้ก็เหมือนไม่รู้ แบบ ! ถ้าไม่รู้เลยว่าคาใจ
แต่พระเอกเล่นสปอยล์นิยายต้นฉบับก็สปอยล์ไม่หมด น่าตีมาก ! มาค่ะ
ก่อนที่ตรงนี้จะกลายเป็นพาร์ทชวน Talk มาปูเสื่อ
ฟังเราเล่าเนื้อเรื่องสักครู่นะคะ
คุณชายปลาเค็ม
หลินชิงอวี่ จำต้องแต่งงานเข้าจวนโหวเพื่อแก้เคล็ดตามคำบัญชาของฮ่องเต้และฮองเฮา
ทำให้ความฝันการเป็นหมอของเขาต้องพังทลายลง ในใจของท่านหมอหลินจดบัญชีแค้นไว้ทั้งหมด
ไล่จากเบื้องบนถึงเบื้องล่าง ไม่เว้นไว้แม้สักคนเดียว ทว่าเมื่อท่านโหวน้อยขี้โรค ลู่หวั่นเฉิง
ฟื้นขึ้นมาด้วยความสับสน ไม่เพียงไม่รู้จักตน ยังเหมือนจำเรื่องราวของตัวเองคลาดเคลื่อน
คนผู้นี้จึงถูกลบออกจากบัญชีรายชื่อ
หลินชิงอวี่เพียงรอให้อีกฝ่ายสิ้นชีวิตเองจากโรคร้ายภายในครึ่งปีนี้ก็พอแล้ว
ทว่าการฟื้นอย่างน่าอัศจรรย์ของลู่หวั่นเฉิงครั้งนี้กลับทำให้หลินชิงอวี่ค้นพบอยู่
3 ประการ หนึ่ง คือ จวนโหวแห่งนี้ดูจะไม่อบอุ่นสงบสุขดังที่คิด
มารดาเลี้ยงของลู่หวั่นเฉิงดูท่าจะอยากให้บุตรบุญธรรมผู้นี้จากไปเร็วกว่าตัวเขาเสียอีก
สอง คือ โหวน้อยผู้นี้มิอาจดูเบา นอกจากเข้าใจเรื่องราวในจวน ยังเหมือนมอง ‘มุมมืด’ ในตัวเขา ที่แม้แต่ครอบครัวยังไม่ทราบได้ทะลุปรุโปร่ง
และประการสุดท้าย …อีกฝ่ายตั้งใจเป็นปลาเค็มอย่างแท้จริง !
แค่ลุกกินข้าวยังกินบนเตียง ชีวิตก็ไม่หวังจะอยู่ต่อเอาแต่นั่งหยอกเขาเล่นให้ปวดหัว…น่าปายาทิ้งยิ่งนัก เขาจะเหนื่อยคิดให้ฝ่ายเพื่ออะไร !!
คนงามอสรพิษ
ภายในจวนโหวดูเหมือนจะไม่สงบสุขนัก
ทั้งที่ลู่หวั่นเฉิงป่วยไม่อาจรักษาหายขนาดนี้ มารดาเลี้ยงและพี่น้องยังเวียนมาหาเรื่องกันไม่หยุด
แน่นอนว่าตัวแปรย่อมอยู่ที่หลินชิงอวี่ เมื่อบุตรคนโตจวนโหวแต่งงานมีภรรยา
แม้เป็นชายก็น่าหวั่นเกรงอำนาจในจวนจะเปลี่ยนมือ แม้ยากสักหน่อยแต่หลินชิงอวี่มีหนทางรับมือ
ทว่าเมื่อเผชิญปัญหาหลายครั้งปลาเค็มบางคนมักสลัดขนลุกจากเตียงมาปกป้องเขาอยู่ร่ำไป
ในใจไม่เกิดความรู้สึกดี ๆ กับอีกฝ่ายย่อมเป็นไปไม่ได้ยิ่งลู่หวั่นเฉิงล่วงรู้ความคิดดำมืดของตนแล้วยังยอมรับตัวตนนั้นได้
หลินชิงอวี่ยิ่งวางใจไว้กับอีกฝ่ายมากขึ้นเท่านั้น เขาพยายามปรับตัวยายืดชีวิตของท่านโหวน้อย
คอยดูแลอีกฝ่ายเป็นอย่างดีด้วยตนเอง ไม่ยอมให้ลู่หวั่นเฉิงเจ็บปวดมากเกินไปและไม่ยอมให้ต้องแปดเปื้อนด้วยเลือดอย่างเด็ดขาด
แต่…มีคนบังอาจมาทำให้เกิดเรื่องต้องห้ามเหล่านี้…คนที่ทำเช่นนั้น ต้องตาย !
คี่เปลี่ยนคู่คงเดิม
สำหรับความรักของคู่นี้…จะว่ายังไงดี ทางคุณพระเอก เราคิดว่าเขาน่าจะรู้ตัวแล้วล่ะค่ะ
ว่าอาการห่วงหวง
หัวใจเต้นแรงจนเป็นลม (เป็นลมจริง ๆ 5555) นั้นไม่ใช่แค่ความรู้สึกเพราะเป็นพี่น้องหรือสหาย
แต่ทางคุณหมอหลินเหมือนยังตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ว่า เพื่อสหายรู้ใจ
เขาสามารถทำได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ ? …แต่ ๆ ๆ มันก็ชวนคิดว่าฉากพระเอกชวนตั้งรหัสลับหากตนกลับมาได้
หมอหลินก็ตอบรับจริงจัง แถมนับวันรอตามที่พระเอกเสนอ …สรุปแล้วคู่นี้เขา
??? 55555 ใครสนใจเรื่องนี้อยู่ ต้องลองอ่านดูแล้วล่ะค่ะ คุณหมอหลินเขาสหายโซนจริง
หรือแค่ไม่เข้าใจตัวเอง แต่บอกเลยว่าคู่นี้เขารู้ใจกันมากกกกก พระเอกคือตามใจหลินชิงอวี่ทุกอย่าง
ชอบนักเวลาคนงามคิดวางยาพิษชาวบ้าน หลินชิงอวี่ค้อนใส่บ่อย ๆ
ว่าตนนิสัยเสียเพราะอีกฝ่าย 555555
แต่งงานสามครั้งกับปลาเค็ม เล่มแรกนี้ ก็คือจบเรื่องราวในการแต่งงานครั้งแรกและเกริ่นต่อเนื่องปูไปยังครั้งที่สอง
ถามว่าค้างไหม…ให้ไปเลยค้างระดับ 10/10
ค่ะ !!! ถึงเราอ่านเรื่องย่อมาและรู้ว่าการแต่งงานครั้งถัดไปพระเอกจะเข้าร่างท่านแม่ทัพ
แต่ก็อดลุ้นไม่ได้ว่าเขาจะกลับมาเจอกันยังไง เพราะอุปสรรคสำหรับคนเป็นปลาเค็มนั้นมากมายเหลือเกิน
เขาทำตัวขี้เกียจขนาดนี้ยังไม่ให้ลาออกกลับเมืองอีกกก เขามีนัด 100 กับภรรยาที่รัก ถ้าหมดเวลาท่านหมอหลินไม่รอเจอเขาแล้วจะทำยังไงงงงง 55555555
ใครสนใจเรื่องนี้อยู่ลองติดตามในเล่มกันดูค่ะ
สนุกมาก ชอบการเล่าเรื่องผ่านตัวละครหลินชิงอวี่ที่ต้องจับปมต่าง ๆ
มาเชื่อมต่อเอาเองว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ชวนลุ้น ชวนเดาเนื้อเรื่องต้นฉบับสุด ๆ
เลยค่ะ ส่วนในเล่มแรกนี้อยากจะบอกว่า…ใครอ่อนไหวกับการจากลาแบบเราอย่าลืมเตรียมทิชชู่กันไว้ด้วยนะคะ
เรานี่ไม่คิดจริง ๆ รู้ทั้งรู้ว่าต้องมีฉากนี้ ไม่อย่างนั้นจะเข้าร่างใหม่ได้ยังไง
แต่แบบบ เขาบรรยายจนน้ำตาไหลชุ่มเสื้อเลยค่ะ Y-Y ประทับใจ…
ชวน Talk เนื้อนิยายต้นฉบับที่พระเอกอ่าน
ความสัมพันธ์ตัวเอกและฉากประทับใจ (สปอยล์มากกก)
อนึ่ง การชวนคุยเนื้อเรื่องนิยายต้นฉบับที่พระเอกอ่าน
เป็นเราเดาปะติดปะต่อเองจึงอาจจะมีคลาดเคลื่อน
และ/ หรือสปอยล์เนื้อหาไม่มากก็น้อยเลยล่ะค่ะ
เราขอเรียกพระเอกว่าพระเอกนะคะ
เพราะชื่อจริง ๆ ของพ่อหนุ่มเขายังไม่ได้รับการเฉลย ไว้รีวิวเล่มสองตอนนั้นคงได้เอ่ยชื่อจริง
ๆ เขาแล้วกันค่ะ 555555
ตอนพระเอกตื่นขึ้นมาในร่างลู่หวั่นเฉิง เขาพึมพำชื่อหลินชิงอวี่และหลุดพูดออกมาประมาณว่า
คนงามที่ตายในตำหนักบูรพาหรือ ? จากนั้นช่วงสักตอนสามตอนสี่
เขาก็ถูกใจบุคลิกนิสัยท่านหมอหลินมาก ถึงกับพึมพำว่า เสียดายจริง ๆ ที่อีกฝ่ายมีเสน่ห์ขนาดนี้กลับไม่ได้เป็นตัวเอก
จากนั้นเนื้อเรื่องเล่มแรกก็จะเริ่มเผยปมและตัวละครต่าง ๆ ที่ทำให้พระเอกกังวลเรื่องของหลินชิงอวี่มากขึ้นเรื่อย
ๆ เพราะนอกจากเขาผูกพันกับอีกฝ่าย ชีวิตของตนก็ใกล้จะจบลงแล้ว ซึ่งหากเขาจากไป
ก็จะไม่มีใครปกป้องชิงอวี่ได้อีก นั่นทำให้พระเอกเครียดนอนไม่หลับพยายามเรียบเรียงเนื้อเรื่องออกมาเพื่อช่วยอีกฝ่ายจากชะตากรรมในต้นฉบับ
และนั่นทำให้เราคิดว่า…
นิยายต้นฉบับ หลินชิงอวี่ น่าจะเป็นตัวตัวร้าย (?) ประกอบคนหนึ่งที่ต้องแต่งงานเข้ามาจวนโหวเพื่อแก้เคล็ดให้ท่านโหวน้อย
แต่การชีวิตที่นี่ไม่ได้ทำให้สงบใจได้นัก
เพราะท่านโหวน้อยโอนอ่อนผ่อนตามมารดาและน้อง เราคิดว่าชิงอวี่คงต้องเอาตัวรอดเองแบบไม่มีใครช่วยอยู่คนเดียวตลอดครึ่งปี
สะสมความแค้นจนทำให้จวนโหวล่มจม สุดท้ายเมื่อกลายเป็นอิสระ
เขาก็สามารถกลับสู่เส้นทางหมอ และกลายเป็นหมอหลวงในที่สุด …แต่ด้วยความงดงามของชิงอวี่
คงไปเข้าตาทั้งฮ่องเต้และรัชทายาท…จากที่พระเอกระแวงรัชทายาทมาก…มากขนาดเก็บไปฝันร้าย เราคิดว่าสุดท้ายชิงอวี่อาจถูกบังคับแต่งงานอีกครั้ง
และถูกซ้ำเติมความโชคร้ายนานา ณ ตำหนักบูรพา
จนเจ้าตัววางแผนใช้พิษทำลายทุกคนและจบชีวิตตัวเองลงที่นั่น เลยเป็นที่มาของพระเอกตอนเข้าร่างแรก
ๆ
อันนี้…เดาล้วน ๆ ตอนแรกเราคิดว่ามันคงเรียบง่ายประมาณหนึ่ง
แต่กลายเป็นว่า เรื่องราวการแต่งงานครั้งแรกเหมือนเป็นเพียงการปูเนื้อเรื่องนิยายต้นฉบับเท่านั้น
อาจเป็นแค่ท่อนก่อนเริ่มเนื้อเรื่องในนิยายฉบับจริงด้วยซ้ำ ของจริงกำลังจะเริ่มในการแต่งงานครั้งที่สอง
และ…เราอยากรู้ว่าเรื่องนี้ ถ้าชิงอวี่ไม่ใช่ตัวเอก
แสดงว่าจริง ๆ แล้วมีพระเอกตัวเอกนิยาย ??? ใครน้อ
คุณพระเอกมาเฉลยเร็ววววว
ความสัมพันธ์ของตัวละคร
ก่อนจะพูดถึงสองตัวเอก เราชอบตัวประกอบรอบตัวมาก ๆ
อย่างสาวใช้ประจำตัวของพระเอกกับบ่าวรับใช้ของชิงอวี่เป็นสองคนที่น่ารักมากและเรากำลังสร้างเรือไว้พายคู่นี้ค่ะ
55555 เราชอบฉากที่สาวใช้ตัวน้อยร้องไห้ขอติดตามชิงอวี่ไปด้วย
สาวน้อยบอกเขาว่าคุณชายสั่งไว้ให้ดูแลท่านกินข้าวครบทุกมื้อพาบ่าวไปด้วยเถอะ
แล้วชิงอวี่ที่ไม่ค่อยแคร์ใครคือ ยิ้มรับ พาไปด้วย ส่วนทางบ่าวรับใช้ชิงอวี่เราชอบตอนท้ายชีวิตแต่งงานที่หนึ่ง
เขาพอจะรู้ว่าพระเอกน่าจะ ‘เปล่งประกายก่อนโรยรา’ เจ้าตัวก็ฮึบไม่ร้องไห้พยายามยิ้มทำตัวปกติ แต่พอเห็นพระเอกจากไป
คือวิ่งร้องห่มร้องไห้คนแรก ฟุบกอดขาพระเอกไว้แบบทำใจไม่ได้ เอ็นดูสองคนนี้มาก ๆ เห็นถึงความสัมพันธ์ของสองฝั่งที่แรกเริ่มต่างแปลกหน้า
ทว่าสุดท้ายกลับผูกพันไม่แยกจาก
ทางสองตัวเอก
เราชอบการยอมรับตัวตนของกันและกันมาก ๆ ต่างก็เป็นจุดพักพิงของกันและกัน
โดยอาจจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว ชิงอวี่ที่นำเรื่องเกิดในครอบครัวที่พ่อแม่เป็นคนดีมาก
ๆ ดีในที่นี้คือเมตตา ใจกว้าง และชอบช่วยเหลือคนอื่น ซึ่งน้องชายเขาก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น
แต่ตัวเขากลับไม่ใช่ เขาเป็นคนใจแคบ ชั่งน้ำหนักบุญคุณความแค้นชัดเจน การเป็นหมอนอกจากรักษาคน
เขายังศึกษาพิษสารพัดอย่างเพื่อจัดการคนที่กล้าล้ำเส้น
ซึ่งตัวตนด้านนี้ตัวเขาต้องซุกซ่อนไว้ ครอบครัวไม่รู้ คนนอกมองเขามาก็ดูไม่ออกและไม่คาดคิด
แต่พระเอกกลับดูออกแถมยังยอมรับได้ ไม่พอยังสนับสนุน ปกป้องข้างตัวเขาตลอด
เราคิดว่านั่นทำให้ชิงอวี่สบายใจมาก มากจนไม่อยากเสียอีกฝ่ายไป ช่วงหลังเห็นเลยว่า
ตัวเอก
ถนุถนอมพระเอกสุด ๆ ลงมือดูแลเองทุกอย่าง ใครพูดว่าร้ายพระเอกจัดการเรียบ หนึ่งในตอนที่ทำให้เรารู้สึกว่า
หากเปรียบหลินชิงอวี่เป็นมังกร พระเอกก็คือเกล็ดย้อนที่ห้ามแตะต้อง
คงเป็นตอนพระเอกถูกทำให้กระอักเลือด แบบบบ องค์เจ้าแห่งพิษลงทันที
ชอบการบรรยายมากเขาดูแลของเขาอย่างดี แต่คนคนนั้นกลับขวัญกล้า ! …และตอนที่เรารู้สึกว่าชิงอวี่เห็นพระเอกเป็นจุดพักพิงก็คือหลังจากเขาจำจัดคนคนนั้นทิ้ง
แล้วพระเอกยังไม่ฟื้นตัวเอกที่มักมั่นคงกลับนั่งอยู่ข้างเตียงพระเอกและพูดออกมาว่า
“หวั่นเฉิง ข้าทำเรื่องเลวร้ายอีกแล้ว” แบบ…เราน้ำตาซึม
หมอหลินจะขาดพระเอกได้จริงเหรอ ฮือออออ >> แน่นอนค่ะนี่คือหนึ่งในฉากประทับใจขอเราเลยยย
ทางพระเอกจริง ๆ
ไม่ต้องเล่ามาก เพราะตัวเอกมักบรรยายเสมอว่า คนผู้นี้มักทำตัวตามสบาย
หลุดพูดอะไรประหลาดยามอยู่กับ ‘คนกันเอง’ แต่ไม่เคยหลุดมาดใด ๆ เลยกับคนนอก
นั่นคือชัดเจนมากว่าชิงอวี่ก็รู้ว่าพระเอกไว้ใจตนสุด ๆ ปล่อยให้หยั่งเชิง ปล่อยให้จับปมต่าง
ๆ ไป แต่จังหวะที่เราคิดว่าน้ำหนักหมอหลินในใจพระเอกมันมากเกินกว่าตัวละครโปรด
พี่น้อง หรือสหาย คงเป็นการที่เขาสลัดทุกความสบายคิดเนื้อเรื่องอย่างหนักเพื่อหาทางออกไม่ให้ชิงอวี่พบจุดจบแบบเดิม…พระเอกคิดจนเก็บไปฝันร้าย เขาถึงกับสะดุ้งตื่นกลางดึก พอไม่เห็นคนที่นอนห้องเดียวกันเสมอก็ฝ่าฝนออกมาหา
จังหวะนั้น ชิงอวี่ถึงกับพุ่งตัวออกไปพยุงพระเอกไว้ จับมือเขาไว้แน่น และนั่นเป็นครั้งแรกที่พระเอกพูดคำว่า
ปล่อยวางไม่ได้ …คนที่ปลงชีวิตเตรียมใจจากไปทุกเมื่อ
กลับปล่อยวางไม่ได้เพราะรู้ว่าชิงอวี่จะมีชีวิตไม่สงบสุข ฉากนี้เราว่ามันเป็นการก้าวข้ามเส้นความรู้สึกบางอย่างของทั้งคู่เลยค่ะ
(ลองอ่านกันดูนะคะว่าคิดเหมือนกันไหม เราชอบฉากนี้มากกก)
แน่นอนว่าคนอ่านและชิงอวี่ไม่รู้เลยว่ามันคือเส้นทางชีวิตแบบไหนในเนื้อเรื่องเดิมที่ทำให้พระเอกถึงกับฝันร้าย
ได้แต่รออ่านต่อเลยค่ะ ลุ้นมาก…
ยาวแล้ว 55555 ไม่ได้ Talk ยาวขนาดนี้มาสักพักเลยค่ะ
แต่จุดให้เม้าท์เยอะมากจริง ๆ
สุดท้ายย ฉากประทับใจสุด ๆ
คงไม่พ้นฉากสุดท้ายของการแต่งงานครั้งแรก ร้องไห้หนักมากเลยค่ะ…ท่ามกลางหิมะแรกโปรยปราย ลู่หวั่นเฉิงนั่งอยู่ตรงนั้น
รอเขากลับมา…โฮฮฮฮฮฮ
ใด ๆ คู่นี้เราชอบการสกินชิฟฝั่งชิงอวี่มาก ๆ
ชอบเวลาเขารองแก้มพระเอกเวลาสัปงก หรือคอยจับมือเอาไว้ตอนพระเอกมีเรื่องในใจ
แม้แต่ตอนเจ็บปวด หรือจากไปก็กอดไว้กับอก คือ…ดีงามมากจริง
ๆ ค่ะ แต่ชอบสุดในเรื่องนี้เล่มแรกก็คงรองแก้มเนี่ยแหละ บ่อยมาก น่ารักก ฮืออ ทำไมเรารู้สึกว่าชิงอวี่โพมัมหวั่งเฉิงสุด
ๆ ก็ไม่รู้ ลูกข้าใครอย่าแตะ 55555 แหมะ
พอแต่งงานครั้งที่สองพระเอกแข็งแรงแล้วจะเป็นยังไงต่อไปนะ ขอเล่มสองเลยได้ไหมคะ //ส่งตาวิ้ง ๆ
ใครชอบแนวนี้ลองอ่านทดลองอ่านกันก่อนได้นะคะ
ใครเริ่มแล้วมาเม้าท์กันได้ค่ะ ส่วนใครกำลังลังเลว่าจะดองหรืออ่านเลย…อ่านเลยค่ะอย่ากลัวค้าง ! (หาคนคาใจเป็นเพื่อน
555555)
ชาแดง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น