รีวิว บทตัวร้ายช่างยากนัก (ฉบับเต็ม)

 

 

 

ภาพจาก animatebkk

 

บทตัวร้ายช่างยากนัก

ผู้แต่ง Yi Yi Yi Yi

ผู้แปล วลีพัด

ผู้วาด Nokcy

สำนักพิมพ์ Taisei Books

เรื่องย่อ

                จากโลกเดิมมา พอลืมตาขึ้นอีกครั้ง เซียวอวี่อัน ก็กลายเป็นฮ่องเต้ไม่เอาไหนของแคว้นเป่ย ในนิยายตำนาน 4 แคว้น ที่เนื้อหาพังในช่วงครึ่งหลังเสียแล้ว เพื่อไม่ให้ตัวร้ายอย่างเขาต้องมาตายอนาถ เขาตัดสินใจจะมอบจุดจบให้พระเอก เยี่ยนเหอชิง เสียตั้งแต่ตอนนี้ แต่สุดท้ายด้วยความสงสาร เขากลับนำอีกฝ่ายออกจากคุกมาดูแลปกป้องอย่างดีเสียอย่างนั้น... เล่นบทตัวร้ายเรื่องนี้ช่างยากนักจริง ๆ

 

พื้นที่ความเห็นแบบปลอดสปอยล์

 

                บทตัวร้ายช่างยากนัก เป็นนิยาย 2 เล่มจบที่มีเนื้อหาครบถ้วนกำลังดีเลยค่ะ ปมปัญหาที่วางไว้ในเรื่องความจริงไม่แปลกใหม่ แต่ไม่ซ้ำ ส่วนตัวรู้สึกว่าเล่าสิ่งต่าง ๆ ได้กำลังดี ภายใต้การนำเรื่องของ เซียวอวี่อัน นายเอกที่นำเรื่องราวให้นักอ่านอย่างเหมือนจะสดใส แต่ข้างในมีปมในใจลึกมาก และแก่นของเรื่องเราคิดว่ามาจากตัวเขาเนี่ยแหละค่ะ “จุดหมายของชีวิต จะนำไปสู่จุดจบที่ต้องการ”

                เซียวอวี่อัน ในโลกหนึ่งเขาเคยเป็นถึงประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก ทะลุมิติมาโลกนี้เขากลายเป็นฮ่องเต้ไม่เอาไหนของแคว้นเป่ย เขาต้องพยายามเต็มที่เพื่อแบกเนื้อเรื่องทั้งหมดให้ไม่มีจุดจบอย่างเดิม นั่นคือ ไม่ให้บทตัวร้ายของเขาตายด้วยน้ำมือพระเอกอย่างอนาถ ! นายเอกของเราเข้าไปหาพระเอกในคุกหลวง พาอีกฝ่ายออกมา ดูแลรักษาอย่างดี พยายามเปิดใจคุยด้วย ถึงขนาดเปิดเผยความจริงที่ว่าเขามาจากโลกอื่น ตอนแรกก็เพียงหวังให้พระเอกไว้ใจ และไม่กลับมาทำร้ายตนเอง ตอนหลังกลับกลายเป็นเพื่อนรู้ใจ ไปไหนต้องมีอีกฝ่ายไปด้วย เวลานอนไม่หลับก็ต้องไปเคาะประตูห้องเพื่อขอเข้าไปนอนด้วยคน เรียกได้ว่าว่าง เยี่ยนเหอชิง ไว้ข้างตัวทุก ๆ ช่วงเวลาเลยก็ว่าได้ ! ทว่านายเอกผู้พยายามวางตัวอย่างคนนอก จับคู่พระเอกกับนางเอกกลับไม่รู้ตัวสักนิด ว่าการเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องที่ใหญ่ที่สุดของเขา คือการทำให้พระเอกผู้เป็นเจ้าของฮาเร็มในอนาคต หลงรักเขาเข้าแล้ว ! และเมื่อเยี่ยนเหอชิง รักใคร เขาจะรักเพียงคนคนนั้นไปตลอดชีวิต !!

                ความสัมพันของตัวละครเอกทั้งสองเรียกว่าทั้งหวานทั้งฝาด เนื้อหาเกี่ยวกับแคว้นก็โยงใยมากับความรักของทั้งสองอย่างเลี่ยงไม่ได้ เรื่องราวของตัวประกอบแต่ละตัวมีเส้นทางของตัวเอง และความหมายของการคงอยู่อย่างชัดเจน สำหรับคะแนนเลยขอให้

คะแนน 7.7 /10

 

 

พื้นที่ความเห็นแบบสปอยล์ (อย่างละเอียด)

            กลับไปคว้าเล่มมาพลิก ๆ อีกรอบ ตอนอ่านมองเห็นหลายอย่างเลยค่ะ แต่พออ่านจบก็ลืม ตัวเอกทั้งสองแฮปปี้ เราก็แฮปปี้ (^^) บทตัวร้ายช่างยากนัก ตอนที่อ่านเรารู้สึกว่านิยายเล่นดราม่ากับความรู้สึกเราตั้งแต่ทำให้รู้จัก เซียวอวี่อันใน 4 บทแรกแล้ว และจุดหมายใจความของเรื่องความจริงหลัก ๆ มาจากตัวละครตัวนี้ ดังนั้นจะขอเล่าตามลำดับเหตุการณ์ที่เขาพบเจอค่ะ

                จะสปอยล์แล้วนะคะ ไม่โอเคหลบออกเร็ววว

 

เซียวอวี่อัน ตัวเอกที่นำเรื่องพาคนอ่านไปผจญภัยในชีวิตอันไร้จุดหมายของเขา … ใช่ค่ะ ไร้จุดหมาย ทุกอย่างที่ดำเนินทั้งหมดในเรื่องนี้มาจากตัวนายเอกเลยค่ะ “จุดหมายของชีวิต จะนำไปสู่จุดจบที่ต้องการ” ...แต่เซียวอวี่อันนายเอกของพวกเรา ไม่มีจุดหมายของชีวิต เขาไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีภาพฝันของจุดหมายปลายทางของตัวเองเหมือนคนอื่น

 

                ช่วงประธานคนนี้ปกติมากจริง ๆ นะ : เริ่มจาก 4 บทแรกที่เราพูดถึงก่อนหน้านี้ คนเขียนนำเราให้รู้จัก เซียวอวี่อัน ในฐานนะ “ท่านประธานจอมเผด็จการ” อ่าน ๆ ไปเหมือนเป็นการเสียดสีนิยายท่านประธานทั้งหลาย แต่พอคิดอีกทีรู้สึกเห็นถึงเส้นทางชีวิตของเซียวอวี่อัน ที่ไม่ได้ใช้ชีวิตตัวเองเลย เขาบอกว่า คนที่บ้านอยากให้เขาเป็นประธานจอมเผด็จการในรู้แบบต่าง ๆ สร้างสถานการณ์พยายามจูงเขาให้พบเจอจุดจบแบบในนิยายเหล่านั้น แต่เซียวอวี่อันฝืนผ่านมันมาได้ทั้งหมด จนกระทั่งสามารถควบคุมชีวิตประสบความสำเร็จหนึ่งเดียวของเขาได้ คือ เรื่องงาน

                แต่มันก็พังลง เพราะโรครักษาไม่หาย

                งานพังไม่เท่าไร เซียวอวี่อันไม่ได้แคร์ สิ่งที่เขาแคร์ คือเขาไร้ค่าจริง ๆ แล้ว ... เขาไร้ค่ากับสิ่งสำคัญอย่างสุดท้ายของเขา ... น้องชาย

                ถ้าเราอ่านไปจนเจอกับตอนพิเศษ จะเป็นตัวยืนยันเลยว่า ใจของอวี่อันในโลกปัจจุบันพังมานานแล้ว

                พังครั้งแรก คือเสียแม่ไป

                พังครั้งที่สองถูกจับแยกกับน้อง

                พังครั้งที่สามน้องเกลียดตัวเอง เพราะคิดว่าทิ้งไป

ดังนั้นเมื่อพังครั้งสุดท้าย ซึ่งเป็นสิ่งค้ำจุนเดียวที่ชีวิตมีค่า มีจุดหมาย คือการดูแลน้องชายให้ดี และเมื่อเขาทำไม่ได้แล้ว เขาจึงหนีโดยการจบชีวิตตัวเองต่อหน้าน้อง

                (เราค่อยมาสานต่อเซียวอวี่อันอีกคนกันค่ะ)

 

                ช่วงทะลุมิติมาในนิยายช่างน่าอนาถ : เข้ามาเป็นฮ่องเต้แคว้นเป่ย เราจะมองเห็นว่าเซียวอวี่อันแค่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่ได้สนว่าเนื้อเรื่องจะเป็นยังไง หรือใครจะเป็นยังไง ขอแค่ชีวิตของเขาไม่ต้องมีจุดจบเจ็บปวดทรมานด้วยการตายใต้คมดาบของพระเอกก็พอ ดังนั้น เขาจึงเลือกทำดีกับพระเอก ดูแลปกป้องทุกอย่าง โดยลืมไปว่าสิ่งที่ทำอยู่มันกำลังขัดกับเนื้อเรื่อง

                นอกจากนี้ การเข้ามาในนิยายครั้งนี้ นายเอกพบเจอตัวละครคุ้นเคยสองคน คือข้ารับใช้ข้างกาย หงซิ่ว และ องครักษ์ประจำตัวหยางหลิวอัน ซึ่งทั้งสองคนนี้นายเอกรู้จุดจบเป็นอย่างดี นั่นคือคนหนึ่งได้ออกจากวังอย่างสงบ ส่วนอีกคนปกป้องฮ่องเต้ (หรือก็คือเจ้าของร่างเขาในนิยายต้นฉบับ) จนตัวตาย

เราจะเริ่มเห็นว่านายเอกจะเริ่มดูแลสองคนนี้เป็นพิเศษ เพราะพวกเขาภักดีในนิยายต้นฉบับ ยิ่งเป็นหยางหลิ่วอัน นายเอกยิ่งพยายามหาทางไม่ให้อีกฝ่ายมีจุดจบเดิม แน่นอน ไม่ต่างจากเรื่องของพระเอก จุดจบนี้ขัดแย้งกับตัวเนื้อเรื่องเดิม และยิ่งเขาใส่ใจคนรอบตัวมากเท่าไร เพื่อให้คนเหล่านั้นมีชีวิตที่ดี ก็เท่ากับว่านายเอกมองทุกคนเป็นคน ไม่ใช่แค่ตัวละคร

ยิ่งนายเอกมีนิสัยชอบปกป้องคนอื่น ซึ่งมาจากความรู้ว่าอยากมีคุณค่าให้กับใครสักคน เขายิ่งลงมือทำสิ่งต่าง ๆ โดยลืมนึกถึงตัวเอง ... เพราะสำหรับเขาชีวิตตัวเองมีค่าน้อยแสนน้อย เป็นเหตุให้ในตอนที่ หงซิ่ว ปกป้องเขาด้วยชีวิต

จึงเป็นเหตุให้ใจของเขาที่ได้เกิดใหม่พัง...และตื่นขึ้นมาเผชิญความจริงเป็นครั้งแรก

 

ช่วงความเปลี่ยนแปลงโดยไม่ทันตั้งตัว : การดูแลปกป้องพระเอกของเขา กลายเป็นว่าทำไปด้วยความรู้สึกจริง ๆ เราจะเห็นว่านายเอกเปิดใจกับพระเอกมาก ๆ เล่าทุกอย่างให้พระเอกฟัง เพราะเขาคิดว่าไม่ยุติธรรมที่เขารู้เรื่องของพระเอกทุกอย่าง แต่พระเอกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย จุดนี้จึงเป็นดาบสองคมกับคนทั้งคู่ ทางฝั่งนายเอกในวันที่หงซิ่วจากไป เขาจึงรู้สึกตัว ที่ผ่านมาเขาดูแลพระเอกโดยหวังว่าอีกฝ่ายจะมีความสุขและยิ่งใหญ่ในสักวัน โดยลืมไปว่าพระเอกไม่มีวันนั้นได้ ถ้ายังอยู่ใต้ปีกตัวเอง ...เขาต้องปล่อยพระเอกไป

เราจะเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงของคนไม่มีจุดหมายอย่างเซียวอวี่อันหันมาจับตำรา ว่าราชการเพื่อแบกรับความสุขของคนในแคว้น เขาพยายามอย่างมากที่จะทำให้จุดจบของแคว้นเป่ยไม่ย่อยยับเท่านิยายต้นฉบับ...แต่เขาคิดผิด

เขาคิดผิดในจุดจบของตัวละครบางตัว...ที่เดิมอาจจะมีชีวิตต่ออย่างรุ่งโรจน์ เพราะเข้าข้างพระเอก ทำให้เขาลืมคิดแผนป้องกันอย่างรอบคอบ และปล่อยอีกฝ่ายไปด้วยอาจจะคิดว่า พอคนคนนี้สวามิภักดิ์กับพระเอก ก็คงเปิดประตูเมืองโดยไม่สูญเสียกำลังพลมาก…แต่เขาคิดผิด

การเรารู้สึกว่า ตัวละครเหล่านั้น ได้ใช้ชีวิตเขาอย่างมีคุณค่าอย่างที่สุด โดยการทำเพื่อแผ่นดินเกิดเต็มที่ และไม่ทรยศหักหลังแว่นแคว้นตัวเอง

เราต้องยอมตามเนื้อเรื่องจริง ๆ คิดให้ดีอีกที ประธานบริษัทที่เก่ง มันคือทางธุรกิจ...ไม่ใช่ตำราพิชัยสงคราม อวี่อันสามารถบริหารคนได้ ... แต่ไม่ใช่การทหาร ยิ่งมาศึกษาทุกอย่างในเวลากระชันชิด ต้านพระเอกไว้ได้เกือบปี เก่งมากแล้ว // ตบบ่า

และนี่คือจุดทำให้นายเอกประสบความล้มเหลวอีกครั้ง เขาปกป้องใครไว้ไม่ได้ ... เขาไร้ค่า กลายเป็นคนไร้จุดหมายอีกแล้ว

ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ คือพระเอก...เขาคิดว่าพระเอกเกลียดเขา เหมือนที่น้องชายเกลียดเขา จบท่อนนี้ลง ถ้าไม่มีองค์หญิงกับหยางหลิ่วอันอยู่นายเอกอาจจะยอมจบชีวิตตัวเองเงียบ ๆ ก็เป็นได้ เพราะดวงตาเขาไร้แววตั้งแต่คิดว่า ...เยี่ยนเหอชิง เกลียดเขา แล้ว

 

ทั้งหมดคือน้ำตาโลหิตแห่งการจากลา : คนที่ทำให้นายเอกมีจุดหมายใหม่ คือ เซี่ยฉุนกุย ที่เสียสติจากการสูญเสีย เขาเริ่มศึกษาด้านการแพทย์ ขณะเดียวกันก็ตามข่าวพระเอกที่เริ่มรวมสี่แคว้นเป็นระยะ นายเอกในตอนนี้ยังคงไม่รู้ทิศทางชีวิตของตัวเอง และมองจุดจบของตัวเองไม่ออก เขาหวังแต่ว่าจะสามารถใช้ชีวิตเรียบง่ายไปตลอด ... ถ้าสวรรค์ไม่ชักนำให้เขาพบพระเอกอีกรอบ และรอบนี้ พระเอกทำให้นายเอกพบจุดหมายในการให้ชีวิตแล้ว

จากข้างต้นว่านายเอกชอบปกป้องคนอื่น ดูแลคนอื่นโดยไม่ค่อยสนใจชีวิตของตัวเอง ในทางกลับกันนั่นก็คือสิ่งที่เขาปรารถนามาตลอด เขาอยากให้มีใครสักคนมาโอบกอด ปกป้องเขาไว้ เหมือนที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยทำ และคนที่เข้ามาทำหน้าที่ตรงนั้น ก็คือพระเอก

แน่นอนค่ะว่า พระเอกที่ต้องยืนหยัดมีชีวิตอยู่โดยที่แม่และพ่อของเขาพากันจากไป ก็มีเซียวอวี่อันเนี่ยแหละที่วิ่งเขามาอยู่ข้าง ๆ ปกป้องเขาโดยไม่สนใจชีวิตตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า

เรียกว่าทั้งสองต่างมีจุดหมายปลายทางของชีวิตอย่างเดียวกัน ... คือการได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

แต่นายเอกก็ยังคงมีนิสัยเดิมอยู่หนึ่งอย่าง คือการแบกรับความรู้สึกผิดทั้งมวล และเลือกจบชีวิตจากไป

แต่โชคดีที่เขายังได้รับโอกาสอีกครั้ง และได้เรียนรู้คุณค่าของชีวิตตัวเองเสียทีหลังพระเอกเป็นฝ่ายทำบ้าง เราเลยรู้สึกว่า สุดท้ายแล้วนิยายเรื่องนี้ก็ตอบคำถาม “จุดหมายของชีวิต จะนำไปสู่จุดจบที่ต้องการ” ได้ครบดีค่ะ

 

เขียนของนายเอกคนเดียวเล่นเสียยาว ความจริง “จุดหมายของชีวิต จะนำไปสู่จุดจบที่ต้องการ” เป็นคำตอบที่เซียวอวี่อันในทุกมิติต่างตามหา อย่างเซียวอวี่อันในแคว้นซีสูที่เลือกจบชีวิตตัวเองจนมาเข้าร่าง เซียวอวี่อัน ประธานจอมเผด็จการร่างของนายเอกของพวกเราก็มาพบจุดหมายของชีวิต เมื่อพบกับน้องชายที่ป่วยและเกลียดเขา โดยมุ่งมั่นรักษาโรคตัวเองให้ดี พร้อมกับเริ่มใส่ใจรักษาน้องอย่างจริงจัง ไม่ใช่หนีหน้าดูแลอีกฝ่ายห่าง ๆ เพียงอย่างเดียว (อันนี้เดาตามนิสัยนายเอกคนเดิม พอรู้ว่าน้องเกลียดต้องหลบเลี่ยงที่จะเจอแน่ ๆ เหมือนที่พยายามหลบพระเอกยังไงล่ะ !)

7.7 คะแนน ความจริงเราไม่ชอบปมปัญหาเวลาตัวละครเข้าใจผิดกันเพราะสื่อสารไม่ชัดเจน แต่ต้องยอมรับว่าเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นแล้วเขียนดี ๆ น่าติดตามจริง ๆ จุดหักคะแนนไม่มีจุดไหนเป็นพิเศษ แนวความชอบล้วน ๆ เลยค่ะ ตัวนิยายนักเขียนทำไว้สมบูรณ์แล้ว การบรรยายฉากดีมาก โดยเฉพาะ 3 หน้าสุดท้าย มีประโยคบรรยายกินใจที่ถ้าเขียนต่อคงเพิ่มอีกหลายหน้า เอาเป็นว่าขอจบลงตรงนี้ ถ้าแนวใครทางใครหาจับจองกันได้เลยค่ะ สองเล่มจบ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ด้วยค่ะ

 

               

            ชาแดง