รีวิวนิยาย คุณลุง (ฉบับเต็ม)

คุณลุง

#คุณลุงไกด์

ผู้แต่ง อวี้หยาง

ผู้แปล ยวี่หลิง

ภาพปก Nuine

ภาพประกอบ Mind*creator

ภาพ SD นัสจี๊ติดแฟนตาซี

สำนักพิมพ์ Cover Book

เรื่องย่อ

                ถ้าบอกว่าชีวิตเหมือนละครฉากหนึ่ง ชีวิตของ เซียวจิ่นถัง ก็เหมือนละครที่ฉายมาครึ่งเรื่องแล้วจู่ ๆ ก็ตัดฉับ เริ่มต้นใหม่...แบบที่ดีกว่าเดิม ชีวิตของคุณลุงวัยสามสิบแปดของเขาเปลี่ยนไป เพราะการค้นพบมิติลับในสร้อยหยกของแม่ แล้วทำให้ตัวเขาสามารถบำเพ็ญเซียนจนร่างกายกลับมาหนุ่มแน่น แถมยังเปิดพลังไกด์ออกมาอีกด้วย ความโดดเดี่ยวเกือบสี่สิบปีของเขากำลังสิ้นสุดลงบนเส้นทางชีวิตใหม่นี้ กับเซนตินอลหนุ่ม ชอว์น คอนเนอร์

พื้นที่ความเห็นแบบปลอดสปอยล์

            สำหรับเรื่อง คุณลุงไกด์ นี่เราค่อนข้างเสียดายปมหลาย ๆ อย่าง และตัวละครหลาย ๆ ตัว ด้วยความ 2 เล่มจบ และบาง ๆ เบา ๆ อ่านง่ายในเวลารวดเร็ว หลายอย่างเลยถูกแตะ ๆ เรื่องแล้วจากไป แต่สุดท้ายเราก็มาคิดว่า แล้วเราได้อะไรจากเรื่องนี้ ที่ค่อนข้างเอียงไปในทางความรักแบบครึ่งชีวิตฝากไว้แก่กัน และการมีอุดมการณ์เพื่อส่วนรวม คิดไปคิดมาก็เจอคำหนึ่งเป็นคำตอบ แก่นเรื่องนี้อย่างหนึ่งสำหรับเรา น่าจะเป็น ช่วงเวลาที่ ‘ใช่’ ของแต่ละคน ไม่ได้จำกัดเพียงเพราะอายุน้อย มันจะมาถึงเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมของคนคนนั้น...แล้วเหมาะสมที่ว่าเป็นยังไง ก่อนอื่นมาดูเนื้อเรื่องแบบไม่มีสปอยล์ก่อนดีกว่าว่าแนวใครไหมเนอะ ๆ ๆ ๆ

                เรามารู้จักเซียวจิ่นถัง คุณลุงไกด์หน้าอ่อนเยาว์ของพวกเราต่อจากเรื่องย่อกันสักหน่อยนะคะ เซียวจิ่นถังเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ใช้ชีวิตวนลูปจำเจทุกวัน จนกระทั่งประสบอุบัติเหตุเลือดหลดลงหยกของแม่ แล้วทำให้ได้วิธีบำเพ็ญเซียน และเข้าไปในมิติลับในหยกเพื่อฝึกฝนตัวเองได้ คุณลุงกลับมาเหมือนหนุ่มจนเพื่อนแปลกใจ แถมยังค้นพบว่าตัวเองกลายเป็นไกด์ขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่เลยช่วงอายุแสดงความเป็นไกด์ไปแล้ว (พอเลยอายุ 25 ไปคนแสดงการเป็นเซนตินอลไกด์น้อยมาก ๆ ) และเพราะเขาบำเพ็ญเซียนด้วยทำให้พลังไกด์ของเขาแข็งแกร่งกว่าคนอื่น จนติดค่าพลังแฝงสูงมากทำให้สถาบันไกด์ให้ความสำคัญ และอยากให้คุณลุงจิ่นถังมีคู่เป็นเซนตินอลพลังเทียมกันดี ๆ สักคน ด้วยความหวังดีของสถาบัน เลยส่งเนื้อไปถ่ำเสือ แค่ก ๆ เลยส่งจิ่นถังไปเลือกหนุ่ม ๆ แค่ก ๆ ๆ เลยส่งจิ่นถังไปฝึกงานที่สถาบันเซนตินอล ซึ่งที่นั่น พระเอกของพวกเรา ชอว์น คอนเนอร์ กำลังศึกษาอยู่ในปีสุดท้าย แถมยังคะแนนดีสุด ๆ ที่สำคัญคือ โสด !!

                เซนตินอลไกด์ที่บังเอิญเป็นรักแรกของกันและกันจึงหมุนมาพบกันในแบบนี้เองค่ะ ความรักน่ารัก ๆ จีบน้อย ๆ คบสักพัก และหมั่นเลย 5555 สปอยล์เท่านี้พอมากไปจะหลุดหมด แนวไม่หนักเลย อ่านง่ายและรู้สึกว่าลงหลาย ๆ อย่างน้อยไปหน่อยน่ะค่ะ เดี๋ยวไปลงเต็มในสปอยล์อีกที

คะแนน 6/10

ความจริงเกือบจะ 5.5 ด้วย แต่เรายังบวกคะแนนโครงเรื่องให้กับความสัมพันธ์แบบคู่ชีวิตตีคะแนนขึ้นมาอีกหน่อย

ลิ้งสำหรับอยากอ่านแบบมีสปอยล์สักหน่อย

ส่วนสปอยล์เต็มป่ะค่ะข้างล่างกัน

พื้นที่ความเห็นแบบสปอยล์ (อย่างละเอียด)

                ถ้าเราจะบ่น คงเป็นความเสียดายโครงและเนื้อเรื่อง รวมไปถึงตัวละคร เรื่องนี้เหมือนคนเขียนอยากเล่าหลายอย่างมาก แต่ไปไม่สุดเลยสักทาง เขาดึงบำเพ็ญเซียนมาผสมกับอวกาศ เราว่าน่าสนใจแต่สุดท้ายก็ตัดไปเฉย ๆ  ยังตามหาต่อไป สร้อยหยกเกริ่นมาเหมือนมีเจ้าของ มีปริศนา ...หายจ้อย รบกับเผ่าเซิร์ก ตัดฉึบฉับเป็นสรุปเรื่องแทน ยังไม่นับตัวละครน่าสงสารที่มีบทแล้วหาย  หรือควรมีบทแต่...ต้องจบแล้วจริง ๆ พวกนายได้แค่นี้แหละ // ตบบ่าเพื่อนทั้งหลาย// สุดท้ายความสัมพันธ์พระเอกนายเอกที่ดูอยากเน้นความลึกซึ้งที่เข้าใจกันและกัน สนับสนุนกัน และฝากชีวิตไว้แก่กัน สำหรับเรา...ก็ไปไม่สุดจริง ๆ แต่ภาพรวมเราโอเคไหม ก็คงตอบว่าเรายังโอเค เป็นเรื่องที่อ่านได้ยิ้ม ๆ เวลาอยากหาอะไรเบา ๆ น่ารัก ๆ มาอ่าน

                ไม่รู้ลุงเต๊าะเด็ก หรือโดนเด็กเต๊าะ

                ถึงจะมีเรื่องบ่นเพราะเสียดายเยอะ แต่ความประทับใจที่ทำให้ยังโอเคมีแน่นอน เท่าที่เราอ่านสิ่งที่เรื่องนี้เน้น หนึ่งเป็นไฟที่อยากทำตามความฝันที่ทิ้งไปของจิ่นถังกลับมา สองอุดมการณ์เพื่อส่วนรวมและพวกพ้อง และสามที่น่าจะเน้นเป็นหลักคือการที่ชีวิตมีใครอีกคนมาแบ่งปันเส้นทางชีวิต ความฝันและอุดมการณ์นั้น

            ตอนที่เล่าสรุปตอนท้าย (ซึ่งเราบ่นว่าตัดฉึบฉับ) เป็นส่วนที่ทำให้เราคิดขึ้นมาว่า นี่มันเหมือนบันทึกเกียรติประวัติของคนคนหนึ่งเลย ว่าเขาเริ่มต้นจากไหนกว่าจะมาถึงจุดนี้ เลยทำให้มีความเห็นส่วนตัวว่า ความจริงแล้วสิ่งที่เน้นสามข้อนั้นรวมได้ข้อเดียว คือ ช่วงเวลาที่ ‘ใช่’ ของแต่ละคนเกิดได้ในทุกช่วงวัย เพียงแต่มันต้องเป็นจังหวะ เวลาที่เหมาะสม

โครงเรื่องของคุณลุงความจริงดำเนินไปไม่ได้ซับซ้อนเพราะมีจิ่นถังเดินเรื่องเป็นหลัก

1.       เดียวดาย 38 ปี

ถึงจะกล่าวถึงไม่มาก แต่ชีวิตในเมืองใหญ่ที่เหลือเพียงคนเดียวของจิ่นถังคงลำบาก และโดดเดี่ยวมาก มันเป็นเรื่องที่ใคร ๆ ก็นึกภาพตามได้ของลูป ทำงานเพื่อเก็บเงิน กลับบ้านนอน เช้าไปทำงาน ความฝันอะไรที่มี ก็เป็นแค่ภาพฝันวัยเด็ก...เขาไม่ได้อ่อนเยาว์แบบนั้น ไม่มีพลังใจแบบนั้นอีกแล้ว

นั่นเป็นจุดที่เรื่องมักเน้นให้เราฟังตลอดหลังจากจิ่นถังเป็นไกด์ เพราะอายุ 40 ปีในเส้นอายุไกด์ถือว่ายังหนุ่มมาก ๆ นั่นทำให้เขามีไฟอีกครั้ง และเริ่มดึงความฝันที่มีกลับมาเก็บกอดอีกหน รวมทั้งถนอมคุณค่าของเวลาที่ได้เพิ่มมากอย่างดี

2.       อายุไม่ใช่ปัญหาของแค่มีใจก็พอ

ความจริงจุดนี้ไม่ใช่แค่เรื่องความต่างวัยของนายเอกกับพระเอก การที่นายเอกโตกว่าทำให้มีวุฒิภาวะทางอารมณ์สูงกว่าจริง ขณะเดียวกันเขาก็มองว่าพระเอกอาจจะมีตัวเลือกที่กว่าเพราะอายุน้อยกว่าเขามาก (ซึ่งตามอายุเซนตินอลไกด์ไม่มีผลเลยย) แต่เมื่อคนสองคนต่างพูดคุยกันแล้วว่าไม่มีปัญหา อุปสรรคอื่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่

อีกเรื่องคือความฝันและอุดมการณ์ เมื่อก้าวเข้ามามีอายุที่มากขึ้น ความต้องการของคนมักเปลี่ยน บางคนหากอายุยังเลขสอง อาจจะพยายามหาสิ่งท้าทายทำเพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุดทางความคิดความฝัน แต่เมื่ออายุขึ้นเลขสามกลับมองใหญ่ว่าต้องการความมั่นคงและหยุดตัวเอง เพราะคิดว่าหมดเวลาแล้ว ไฟแบบนั้นไม่หมดและหมดไปแล้ว

ซึ่งความจริงถ้าอ่านจากเรื่องนี้ช่วงเวลาบางครั้งก็ไม่ได้เป็นตัวกำหนดความสำเร็จ ใครบอกกันว่าอายุ 40 ประสบความสำเร็จไม่ได้ ทำตามฝันไม่ได้ จิ่นถังคือตัวแทนของคุณลุงคนนั้นที่มีจังหวะสำเร็จของชีวิตมาในวัยเกือบ 40

-           ในช่วงวัย 38 จู่ ๆ เขาก็ได้โอกาสร่ำรวย มีเส้นทางใช้ชีวิตเพิ่ม และในเปิดโลกใหม่

คนปกติอาจจะไม่ได้โชคใหญ่แบบเขา แต่ก็สามารถตีความได้ว่าในช่วงเวลาชีวิตมนุษย์วัย 38 ปีของจิ่นถัง คือจังหวะและเวลาของเขา ที่ทำให้โลกจารึกเขาไว้ในหน้าบันทึกของโลก

·         แต่ถ้าพวกเราจะมาคิดในมุมในโลกความจริง คงจะเป็นการบอกได้ว่า ทุกช่วงเวลาของชีวิต ไม่เคยสายไปที่จะประสบความสำเร็จ หรือทำตามความฝันละมั้งคะ แม้ว่าจะไม่ได้แฟนตาซีขนาดในนิยายก็ตาม

 

แต่แน่นอนอย่างหนึ่งที่เราเห็นว่าส่วนหนึ่งที่จิ่นถังประสบความสำเร็จก็เพราะวัยของเขาที่แก่พอที่จะควบคุมอารมณ์ และมีประสบการณ์พอที่จะวางตัวทำงานอย่างเหมาะสม เรียกว่าโอกาสในมาในตอนที่เครื่องมือในมือพร้อมก็ว่าได้

...ถึงในนิยายจะใส่ให้เห็นน้อยไปหน่อยก็เถอะ (ยังคงเสียดายพล็อต T T)

3.       สุดท้ายแล้วสิ่งที่ขาดไม่ได้คือใจเพื่อส่วนรวม

ความจริง (อีกแล้ว) มันก็ค่อนข้างจะมีความอะไรบ้างอย่างในอุดมการณ์ของทั้งคู่ เราว่าที่รู้สึกขัด ๆ นี้มันจะหายไปถ้าเรื่องราวถูกลงรายละเอียดดีกว่านี้ แต่ด้วยการเน้นย้ำของคนเขียน เราก็พบจริง ๆ ว่าเขาพยายามสร้างให้ทั้งสองคนมีอุดมการณ์เพื่อส่วนรวมอย่างแข็งขัน ซึ่งเป็นจุดที่น่าประทับใจ และสนุกสุดของเรื่องด้วย ฉากต่อสู้มันลุ้นและฮึกเหิมนะคะ ถ้า (อีกแล้ว...) เน้นเรื่องมาที่ตรงนี้ !!!

 

                สรุปแล้ว 6 คะแนน ได้แต่เสียดายจริง ๆ เราพูดเสียดายกี่รอบแล้วนะ ส่วนตัวยังรู้สึกดีที่ซื้อมา แต่หนังสือโทนประมาณนี้รอบหน้าเราอาจจะต้องเริ่มคิดซ้ำหลาย ๆ รอบจริง ๆ ค่ะ ในบรรดานิยายมากมายที่ออกตอนนี้ดูปกกับเรื่องย่ออย่างเดียวไม่ได้แล้ววว แกลบ ๆ ๆ ๆ ๆ

 

ชาแดง